TAŞ

Merhametsiz kalpleri sana benzetirler.
Sana dilsiz, ruhsuz dediler.
Halbuki senindir değirmendeki beste,
Seninle biçim verir ruhuna heykeltıraş.
Sana yanılır dert, sana vurulur baş.
Milyonca yıl, milyonca insanın taptığı taş!
Sensin kucaklayan mehtabı,
Surlarla, sütunlarla çeşmeler, kemerler senden yapılır.
Senden yapılır Allah’a uzanan merdivenler,
Namaz vakti Müslümanlara senden haykırılır.
Günahkâr kullarını Allah taş edermiş,
Görmedim ama inanırım.
Hatta bir gün gelecek ki gökten yağacaksın sanırım.
Taşlardır beka, taşlardır ebediyet;
Taştan başka ne bıraktı tarihe medeniyet.
İnsanoğlu taş olur baş yarar,
Taşı üst üste kor yapar.
Bir yandan da durmadan yıkar.
Ve bir gün yatılır boylu boyunca, şehrin musalla taşına.
Yine bir taş dikilir başına.
İşte o taştır insanoğlundan baki.
Üstünde bir tarih, bir Fatiha
Ve bir “hüvel baki.”

Mersin ,07.02.1966
Ahmet KALYONCU